Turcja, lato 1994

Iran–Turcja 1996

Od prawej: Jacek, Agnieszka, Wadi i Woreczko

Wraz z naszymi przyjaciółmi z Krakowa Agnieszką i Jackiem, postanowiliśmy pojechać na „wyprawę życia”. Musiało to być miejsce egzotyczne i nie skalane masową turystyką. Wbrew pozorom takich miejsc nie ma już wiele. Ponadto za prawdziwą egzotykę płaci się prawdziwe pieniądze , a my takimi nie dysponowaliśmy. Ale nadarzyła się okazja! Porewolucyjny Iran zaczynał otwierać się na świat oraz, jak przystało na kraj trzeciego świata, nie był on drogi. Czyli all-in-one – egzotyka+dziewiczość+dostępność!

Część pierwsza podróży Iran-Turcja.

Przygotowania trwały długo. Wizy, bilety, przewodniki i plan pobytu. W miarę postępów docierało do nas, że to naprawdę jest wyprawa życia. Szykowało się spotkanie z inną kulturą, obyczajami i przyrodą.

Wyruszyliśmy któregoś pięknego sierpniowego dnia autokarem z Krakowa do Stambułu. Większość naszych towarzyszy podróży to byli różnego kalibru handlarze i drobni biznesmeni , to do Stambułu jeździło się wówczas po modne ciuchy – kto dziś pamięta tureckie swetry . A w drodze powrotnej przywożono kożuchy. Po dwóch dniach jazdy dotarliśmy do Stambułu. I tam zaczęła się nasza podróż życia.

(Po blisko 24 latach podczas przymusowego lockdownu spowodowanego pandemią COVID-19, odszukałem zdjęcia z tamtej podróży i nie mogłem sobie odmówić by je wszystkie zamieścić w internecie. Jest ich za dużo – wiem – ale to Nasza podróż i Nasze wspomnienia, więc sorry.)
(Używaliśmy wtedy aparatu Zenit E lub TTL; zdjęcia robiliśmy na bardzo dobrych negatywach Fuji Velvia; po latach oddaliśmy negatywy do skanowania do firmy ProfiLab Experess, gdzie zeskanowano je na skanerze Noritsu Koki QSS-32_33. Były jeszcze dwa slajdy, ale zdjęcia wyszły fatalnej jakości.)
(Zdjęcia ułożone chronologicznie.)

Miejsca: Doğubayazıt, Turecki Kurdystan | Nemrut Dağı | Jezioro Wan | Kapadocja


Turecki Kurdystan Doğubayazıt, Ararat, Pałac Ishaka Paszy
Wschodni Kurdystan
Opuściliśmy magiczny Iran i wyruszyliśmy w drogę powrotną przez wschodnią Turcję do Stambułu. Przejazd zajął nam dwa tygodnie i obfitował w wiele atrakcji.		Już w Turcji, przy granicy z Iranem w miejscowości Doğubayazıt
Zrobiliśmy sobie wypad do pobliskiego Pałacu Ishaka Paszy	Nieprawdopodobne miejsce!
Już bez krępujących szat		Pozostałości dawnego przepychu
Mimo upływu lat i postępującej degradacji, nadal to budzi zachwyt i podziw		Artyści XVIII i XIX wieku mieli fantazję i rozmach
	Widok w kierunku Doğubayazıt
Kurdyjskie dzieci	W oddali majestatyczny Ararat o wysokości głównego szczytu 5137 m n.p.m.	Szczyt Araratu spowity chmurami

Wadi i Ararat	Woreczko i Ararat	Według Biblii, gdzieś tam na zboczu Araratu osiadła po Potopie Arka Noego	Kurdyjskie kobiety piorące kilimy i dywany w pobliskim jeziorze
	To działa - wirowanie		Opuszczamy Doğubayazıt, wyruszamy dolmuszem w głąb i wgłąb Wschodniej Turcji
Długa historia... na bagaże na dachu dolmusza, kierowca umieścił jeszcze motocykl (!), a z niego lała się benzyna na nasze plecaki


Jezioro Wan Wan, Siverek, Arsemia Antik Kenti, Karakuş Tumulus, Kahta castle, Cendere
Arsemia
Gdzieś po drodze z Doğubayazıt do Wan?		Kolory Kurdystanu

		Wadi odczytuje (ze ściągawką) pismo klinowe
Dotarliśmy nad jezioro Wan, najbardziej słone bezodpływowe jezioro świata oraz największe sodowe jezioro świata	Ormiański kościół z X weku na wyspie Akdamar na jeziorze Wan	Często w Tureckim Kurdystanie można napotkać takie symbole tureckiej dominacji	Być nad Wan i się nie wykąpać?
Muszelki i kamyczki	Woda ma metaliczny posmak i sprawia wrażenie tłustej! Jego pH to 9,8!	Jezioro Wan ma głębokość do 450 m, więc trzeba uważać	Ruiny zamku Wan
Zamek w Wan	Ta ziemia kryje skarby kultur i cywilizacji	Castle Wan
Jezioro Wan (kurd. Gola Wanê, tur. Van Gölü)	Zamek w Wan	Wjazd do tureckiej bazy wojskowej nad jeziorem	Kurdowie
			Kurdyjskie kobiety
Zakupy na bazarze	W kawiarni na suku	Nieprawdopodobne klimaty!	Nasza obecność wzbudzała duże zainteresowanie. Podobno w tym czasie w Kurdystanie było tylko kilkanaścioro turystów z Europy, tak twierdził poznany hotelarz
	Dolmusz do Siverek i jego dumny kierowca	Widok na jedną z zatok Atatürk Reservoir	Płyniemy promem przez jedną z odnóg Atatürk Reservoir
Takie klimaty	Płyniemy po spiętrzonych wodach Eufratu	Karakuş Tümülüsü (Karakuş oznacza "czarny ptak")
	Kąpielisko (!) przy Cendere Bridge	Cendere Bridge	Kahta castle

			Oddział tureckich żołnierzy pełniących służbę w górach
Arsemia miasto zbudowane przez Antiocha I	Tunel (studnia) głębokości 158 metrów!	Arsemia Antik Kenti (starożytne miasto Arsemia)	Największa (najdłuższa) inskrypcja grecka w Anatolii!
Wadi w tunelu. Nie mieliśmy odwagi zejść na dno	Arsemia - Woreczko, Antioch I i Herkules	Antioch I ściska dłoń Herkulesa


Nemrut Dağı Nemrut Dağı Milli Parkı
Nemrut Dağı
Za Wikipedią: Nemrut Dağı (góra Nemrut) – jeden z najwyższych szczytów leżącego w południowo-wschodniej Turcji pasma Antytauru. Położony na 38°20'N i 38°45'E szczyt wznosi się na wysokość 2134 m n.p.m. Nemrut jest jednym z najważniejszych stanowisk archeologicznych związanych z kulturą późnego okresu hellenistycznego, jednak sama eponimiczna nazwa tego miejsca pochodzi z kręgu kultury Mezopotamii III tysiąclecia p.n.e. i wywodzi się od legendarnego Nemroda. Rangę tego miejsca wyznaczył najlepiej zachowany zespół świątynno-sepulkralny tzw. hierotezjon (gr. hierothesion lub hierotheseion) zbudowany przez króla Kommageny Antiocha I Theosa Dikajosa Epifanesa Filoromajosa Filhellena ok. r. 62 p.n.e. Kompleks składa się z tumulusa (kurhanu) o wysokości 50 metrów, usypanego z drobnych odłamków skalnych oraz trzech tarasów, które przylegają do tumulusa od wschodu, północy i zachodu. Każdy taras ozdobiony jest grupą pięciu monumentalnych (8 m wysokości) rzeźb przedstawiających samego Antiocha jak i jego „braci i siostry” – bogów synkretycznego panteonu persko-greckiego. Wszystkie postacie przedstawiono w strojach typowych dla I wieku p.n.e. na tych terenach, a każdy posąg opatrzony jest objaśniającą inskrypcją. Do każdego z tarasów prowadziła niegdyś osobna Droga Procesyjna, a całość była „chroniona” przez liczne posągi lwów i orłów. Podstawę tumulusa oraz cokoły posągów obiegał monumentalny fryz przedstawiający rzeczywistych i mitycznych przodków króla. Znany przez całe wieki jedynie okolicznym pasterzom kompleks został ponownie odkryty w 1881 przez niemieckiego inżyniera Karla Sestera. Dwie niezależne komisje, które w końcu XIX wieku badały ruiny Nemrut przedstawiły sułtanowi raporty, z których wiemy, że w tym czasie większość posągów była nienaruszona. Głowy wszystkich posągów są obecnie zwalone, co jest najprawdopodobniej skutkiem silnego trzęsienia ziemi. Wow!
Zachodni taras: głowa bogini Kommagene (Tyche)	Taras zachodni: głowa Apollo/Mitra/Helios/Hermes	Zdążyliśmy, słońce jeszcze nie zaszło	Zachodni taras: głowa perskiego Boga Orła
Taras zachodni: Zeus Oromasdes	Wietrzejący marmur

			Taras zachodni: orzeł i lew z piaskowca
			Słońce zachodzi...
,,,i zaszło	A my jeszcze nie potrafiliśmy opuścić tego magicznego miejsca	Taras wschodni: trony	Kultowe zdjęcie. Taras zachodni: głowa lwa
		Po zachodzie słońca zrobiło się naprawdę zimno
Opuszczamy Kurdystan, jedziemy do Kapadocji


Kapadocja Uçhisar, Göreme, Zelwe, Nevşehir, Derinkuyu, Kaymakli, Ürgüp, Göreme Open Air Museum Nasza wizyta w Kapadocji dwa lata wcześniej.
Po dwóch latach, znowu w magicznej Kapadocji
	Wnętrze jednego z wielu kościołów wykutych w skale	Średniowieczni artyści nie przestają zachwycać
Na horyzoncie Uçhisar
	Kapadocja nieustająco zachwyca i zadziwia
	Kolejny kościół...	...wiele z nich leży poza uczęszczanymi szlakami turystycznymi
	To nie to o czym wszyscy pomyśleli		To nie złudzenie optyczne
	Wejście do jednej z wielu magicznych dolin	Ponownie widok na Uçhisar	Kolejna dolina...
...a w niej kolejny kościół	Czasami w dolinach można było napotkać małą, spontaniczną restaurację, gdzie podawali zimne napoje!	Czasami trzeba było się wspinać	Ukryte w dolinie gospodarstwo, tu też można była kupić coś do picia
NATURA Rzeźbiarka	NATURA Ogrodniczka	Świadectwo CZŁOWIEKA	Z braku okiennic...
...ozdoba			U podnóża Nevşehir
	W drodze do Nevşehir	Podziemne miasto Derinkuyu lub Kaymakli (nie pamietam)

Kunszt średniowiecznych artystów	Sympatyczny mieszkaniec Kapadocji i jego osiołek	Okolice Zelve
	Chwila wytchnienie od upału i wrażeń	Jaszczurka wygrzewa się w słońcu	Monumentalna dolina...
Ukrytych w skałach kościołów i kaplic są w Kapadocji setki
Może jakiś tradycyjny kilim?		Być w Turcji i nie zajrzeć do sklepu z dywanami?
Galeria fallusów	Z innej perspektywy		Nie można się oprzeć skojarzeniom
Cała armia			Flora
Ostatnie chwile w Kapadocji	Pora pożegnać egzotyczną Turcję...	...i wracać do domu, do Polski

W Turcji byliśmy wiele, wiele, *wiele* razy. To magiczny i piękny kraj!
Jeszcze dwa slajdy ze zdjęciami z wyjazdu, ale wyszły one fatalnej jakości: addendum Linki: Turcja-w-sandałach

HOME || EVENTS || TRAVELS

fot. Wadi & Woreczko